Καθώς ολοένα περισσότερα ομοφυλόφιλα ζευγάρια υιοθετούν παιδιά, πολλοί εκφράζουν αμφιβολίες σχετικά με την επάρκεια των γονεϊκών δεξιοτήτων τους και τις επιπτώσεις στα παιδιά.
Για σχεδόν μία δεκαετία, η ψυχολόγος Ρέιτσελ Φαρ, επίκουρη καθηγήτρια Αναπτυξιακής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι, μελετούσε διάφορες πτυχές της οικογενειακής ζωής 96 ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων ζευγαριών με υιοθετημένα παιδιά, συγκρίνοντας τις μεν με τις δε. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης μόλις δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «Developmental Psychology».
Η μελέτη είναι η πρώτη που αξιολογεί μακροπρόθεσμα τα παιδιά των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, αναζητώντας τυχόν αλλαγές που εμφανίζονται όχι μόνο σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά με την πάροδο του χρόνου.
Οπως γράφουν στο άρθρο τους η δρ Φαρ και οι συνεργάτες της, παρακολούθησαν τα παιδιά από την πρώιμη έως την μέση παιδική ηλικία, διαπιστώνοντας ότι η προσαρμογή στα νέα δεδομένα (την υιοθεσία) των παιδιών και των γονέων τους δεν εξαρτιόταν από τον γονεϊκό σεξουαλικό προσανατολισμό. Οποιου φύλου κι αν ήταν οι γονείς, όταν βίωναν λιγότερο γονεϊκό άγχος, τα παιδιά τους είχαν μεγαλώνοντας λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς – και όσο πιο ήρεμοι ήταν οι γονείς και τα παιδιά, τόσο βελτιωνόταν η λειτουργικότητα της οικογένειας.
Η μελέτη έδειξε επανειλημμένα, σε όλες τις παραμέτρους που εξέτασε (ποιότητα στη σχέση του ζευγαριού, προσαρμογές της σχέσης με το πέρασμα του χρόνου, λειτουργικότητα, προβλήματα κ.λπ.) ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των οικογενειών είτε οι γονείς είναι ετεροφυλόφιλοι είτε ομοφυλόφιλοι.
Επομένως, όπως συμβαίνει στις οικογένειες με ετεροφυλόφιλους γονείς που υιοθετούν παιδί, έτσι και σε εκείνες με ομοφυλόφιλους γονείς οι ενδοοικογενειακές διαδικασίες είναι πιο καθοριστικές από τα δομικά χαρακτηριστικά της οικογένειας.
Τα δεδομένα αυτά είναι τα πρώτα και πρέπει να επιβεβαιωθούν από περισσότερες μελέτες, αλλά σίγουρα ανοίγουν τον δρόμο για να μελετηθούν οι ανάγκες και τα χαρακτηριστικά των οικογενειών με ποικίλα δομικά χαρακτηριστικά.,
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ
